جوشکاری فلزات التراسونیک یک فناوری پردازش ویژه است که از زمان اختراع آن توسط آمریکایی ها در سال 1950 به طور گسترده در صنعت مورد استفاده قرار گرفته است. در سال های اخیر فناوری جوشکاری فلزات فراصوت به عنوان یک فناوری جدید و ویژه جوشکاری به طور گسترده در تولیدات صنعتی مورد استفاده قرار گرفته است و مزایای منحصر به فرد خود را نشان می دهد. که با جوشکاری معمولی متفاوت است.
جوشکاری فلزات اولتراسونیک یک روش جوشکاری ویژه برای اتصال فلزات مشابه یا غیر مشابه، نیمه هادی ها و فلز-سرامیک ها تحت اثر ترکیبی انرژی ارتعاش مکانیکی و فشار استاتیک فرکانس اولتراسونیک (16 تا 80 کیلوهرتز) است. در حین جوشکاری اولتراسونیک مواد فلزی، نه جریانی به قطعه کار وارد میشود و نه منبع گرمایی با دمای بالا به قطعه کار وارد میشود، اما انرژی ارتعاش الاستیک به کار اصطکاک و انرژی تغییر شکل بین قطعات کار تحت تأثیر فشار استاتیکی تبدیل میشود. و متعاقباً افزایش محدود دما، به طوری که این دو سطح فلزی روی یکدیگر ساییده می شوند تا یک همجوشی بین لایه های مولکولی ایجاد کنند. اتصال بین اتصالات بدون ذوب شدن فلز پایه و بدون تولید بخار و بدون بو به دست می آید. جوشکاری اولتراسونیک به طور گسترده در تولید خودرو و تلفن همراه، جوشکاری لوله های حرارتی آبگرمکن خورشیدی، لوازم الکترونیکی، هوافضا و صنایع انرژی هسته ای استفاده می شود.
دستگاههای جوش فلزات اولتراسونیک معمولاً از ژنراتورهای اولتراسونیک، سیستمهای صوتی، مکانیزمهای تحت فشار و دستگاههای کنترلشده با برنامه تشکیل شدهاند.
جوشکاری اولتراسونیک جریان الکتریکی را از طریق یک ژنراتور اولتراسونیک به انرژی الکتریکی تبدیل می کند. مبدل انرژی الکتریکی با فرکانس بالا تبدیل شده را به ارتعاش مکانیکی رابط تبدیل می کند، که سپس از طریق مجموعه ای از دستگاه های شاخ که می توانند دامنه را تغییر دهند به سر جوش منتقل می شود. سپس سر جوش انرژی ارتعاش اولتراسونیک دریافتی را به قطعه کار جوش داده شده منتقل می کند و باعث جابجایی نسبی قطعه کار بالا و پایین می شود. (از یک طرف، فیلم اکسید روی رابط تماس را می توان حذف کرد؛ از طرف دیگر، انرژی مافوق صوت به تدریج به قطعه کار منتقل می شود و قطعه کار متعاقبا از "تماس نقطه" به "تماس خط" تبدیل می شود. که ناحیه پیوند موثر بین قطعات کار به تدریج بزرگتر می شود.) تحت اثر ترکیبی ارتعاش فراصوت فرکانس بالا و فشار استاتیک، انرژی ارتعاش مکانیکی قطعه کار به جریان پلاستیک، کار اصطکاک و انرژی حرارتی در سطح مشترک تبدیل می شود. اتم های واسط فعال شده و در میان پخش می شوند و بدین ترتیب اتصال حالت جامد قطعه کار محقق می شود.